اللهم صل و سلم على الإمام السادس و درود و صلوات ده و سلام فرست بر ششم امام. از اينجا شروع در صلوات است. بعد از پدر خود امام محمد باقر (ع) امام شده و برادر بزرگ آن حضرت بعد از امام محمد باقر (ع) دعوى امامت مى‌كرده و مردم را به متابعت خود دعوت مى‌نموده. يك روز امام جعفر در خانه خود آتشى روشن كرده و كسى را فرستاده نزد برادر، و او را طلب نموده، چون برادر آمده آن حضرت سخنى مى‌فرموده و بسيارى از اكابر شيعه حاضر بوده‌اند آن حضرت برادر را نشانيده و خود برخاسته و در ميان آتش در رفته، و ساعتي در آنجا نشسته و سخن فرموده و ارشاد و نصيحت كرده و اصلا آتش در او اثر نكرده و هيچ جامه و رخت او نسوخته، چه جاى آنكه در بدن مبارك او اثر كند. بعد از آن بيرون فرموده و با برادر گفته: برخيز و همچو من در آتش نشين، اگر راست مى‌گوئي برادر چون حال ديده برخاسته و ردا بر زمين كشيده و بيرون رفته و بعد از آن ترك دعوى امامت كرده و امامت حضرت امام جعفر بر همگنان ظاهر شده.

المقرب السابق المؤدب الموافق آن حضرت نزديك گردانيده شده به حضرت حق سبحانه و تعالى است و سابق است در اعمال صالحه، و اين اشارت است بدانكه آن حضرت از مقربان حق تعالى و از سابقان است و آن حضرت تأديب كرده شده به آداب الهيست، چنانچه حضرت پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلم فرمود كه: أدّبني ربّي فأحسن تأديبي، يعنى تأديب من و تعليم آداب من حق تعالى فرموده، پس نيكو تأديب فرموده مرا، و اين اشارت است بدانكه ادب ائمه كرام از تأديبات و تعليمات الهيست و آن حضرت موافق است با حضرت پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلم در اخلاق حميده و اعمال پسنديده.

و اين اشارت است به متابعت سنت و طريقه كه آن حضرت را بوده.