طلبی و خود خواهی دیده نمیشود: نه فرشی، نه سقفی، نه دودی. نه دمی، نه غذاهای الوان، نه مناظر زیبا
بیابانی پر از سنگ و خاک است که متجاوز از دو میلیون انسان سپید پوش را- که از تمام دنیا جز دو قطعه پارچه احرام چیزی همراه خود ندارند- در آغوش خود گرفته و هر کس به گوشهای برای عبادت و مناجات با خدا رفته است
».[1]
ده. سرّ دعاهای مشعر
گاهی دعاها اشاراتی لطیف به اسرار مناسک حج دارد؛ از این رو توجّه به دعاهای پیامبر و ائمه (علیهم السلام) در مشعر میتواند آموزشی برای ما و اشاراتی لطیف به اسرار آن باشد.
امام صادق (ع) سفارش میفرمود: از عرفات به مشعر با آرامش و وقار و استغفار کوچ کنید
، در مشعر بگویید: «فک رقبتی من النار»؛ «خدایا مرا از آتش نجات عنایت فرما».[2]
در حدیث دیگری آمده است: خود حضرت مشابه این جملات را در هنگام کوچ تکرار میکرد.
توصیه شده که به عنوان مهمان خدا از او جایزه بخواهید که لغزشها را ببخشاید و عذرخواهی شما را بپذیرد و تقوا را توشه راه قرار دهد و
[3]
پیام این دعاها برای ما آن است که مشعر محلی برای طلب آمرزش و سلامتی دین و قبولی مناسک و برکت اعمال و ارزاق است؛
یعنی، در رحمت و بخشش و عنایت الهی باز است.
شب مشعر شب راز و نیاز است در رحمت به روی خلق باز است
[1] حج مقبول، ص 144. [2] الحج و العمرة فی الکتاب و السنته، ص 225. [3] همان، ص 222 و 225.