بيان آيه 29- 30

تعداد آيات‌

از نظر كوفيان «تعودون» پايان آيه 29 و از نظر بصريان «الدين» است.

لغت‌

قسط اين كلمه در اصل بمعناى عدول و بازگشت است. هر گاه بازگشت بسوى حق باشد، عدل و هر گاه بسوى باطل باشد جور و ستم است. چنان كه مى‌فرمايد:

(وَ أَمَّا الْقاسِطُونَ فَكانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً) (جن 15: ستمكاران هيزم جهنم هستند) اخلاص: اين كلمه در اصل خالص كردن جنس از زوايد است: اخلاص دين براى خدا اين است كه: عبادت بطور خالص و بى‌ريا براى خداوند باشد.

بداء: انجام دادن كارى براى اول بار. نيز به معناى شروع كار هم آمده است.

عود. انجام دادن كارى براى دوم بار.

فريق: عده‌اى كه از جمعيت جدا شود.

اتخاذ: مهيا كردن چيزى براى كارى.

حسبان: گمان. گمان آن است كه احتمال خلاف در باره آن- بطور ضعيف- داده شود. بر خلاف يقين كه احتمال خلاف دارد.

اعراب‌

(وَ أَقِيمُوا): عطف است بر(لا يَفْتِنَنَّكُمُ» كَما بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ‌): ابو على گويد به تقدير «بدء خلقكم يعود خلقكم» سپس مضاف حذف شده است.

(فَرِيقاً حَقَ‌): به تقدير «فريقا اضل» تا فعل عطف بر فعل شده باشد. مفسر آن‌