(لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلافٍ‌): دست و پاى شما را بطور مخالف، قطع مى‌كنم. حسن گويد: منظور اين است كه دست راست آنها را با پاى چپشان قطع كند و همچنين دست چپ را با پاى راست.

(ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ‌): آن گاه همه شما را بدار مى‌آويزم. گويند: آنها اولين كسانى بودند كه فرعون پايشان را بريد و در كنار درياى مصر بر درخت خورما بدار آويخت.

(قالُوا إِنَّا إِلى‌ رَبِّنا مُنْقَلِبُونَ‌): ابن عباس گويد: يعنى گفتند ما بتوحيد و اخلاص بسوى خدايمان بازگشته‌ايم و از او پاداش مى‌خواهيم: با اين جمله، ميخواستند خود را تسليت دهند تا بتوانند در برابر آن ظلم‌ها و شكنجه‌ها صبر كنند.

(وَ ما تَنْقِمُ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِآياتِ رَبِّنا لَمَّا جاءَتْنا): ابن عباس گويد: يعنى ما گناهى مرتكب نشده‌ايم و خطايى از ما سر نزده است كه سزاوار شكنجه تو باشيم، جز اينكه به آيات پروردگارمان كه بر موسى نازل شده است، ايمان آورده‌ايم.

(رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْراً): خدايا بهنگام قطع دست و پا و رفتن بردار، بما صبر عطا كن تا كافر نشويم. مقصود اين است كه خداوند لطف خود را شامل حال آنها گرداند، تا شجاعت خود را از كف ندهند.

(وَ تَوَفَّنا مُسْلِمِينَ‌): ما را موفق بدار تا در راه ايمان و اسلام ثابتقدم باشيم و با ايمان زندگى كنيم فانى را بدرود گوييم. برخى گويند: مقصود از «مسلمين» مخلصين است. يعنى چنان در راه خدا اخلاص داشته باشيم كه گرفتاريها و سختى‌ها ما را از دينمان باز ندارد.

گويند: همان روز فرعون آنها را بدار آويخت. در آغاز روز ساحرانى كافر بودند و در پايان روز، شهدايى سرفراز. برخى گفته‌اند: فرعون بر آنها دست نيافت و نجات يافتند.