بيان آيه 103 تا 108

قرائت‌

على: نافع به تشديد ياء خوانده است و ديگران به تخفيف. ابو على گويد:

دليل نافع اين است كه فعل «حق» به «على» متعدى ميشود يا اينكه «حقيق» به معناى واجب است و همانطورى كه «واجب» به «على» متعدى ميشود، «حقيق» هم به «على» متعدى ميشود. در قرائت اول نيز همين دو وجه محتمل است، علاوه بر آن به معناى باء هم ممكن است.

لغت‌

بعث: ارسال، اصل اين كلمه به معناى نقل است. بعث مردگان نقل آنها به حيات و بعث رسل، نقل آنها بحال نبوت است.

عصا: چوب خشك. اصل اين كلمه به معناى امتناع است، زيرا چوب خشك بر اثر خشكى از شكستن امتناع ميكند، شاعر گويد:

يعنى: اى پسر آهنگر، شمشير را تو جلا ميدهى و ديگران بوسيله آن از تسليم غير شدن امتناع ميكنند. كلمه معصيت با عصا از يك ماده نيستند، زيرا اولى يائى و دومى واوى است.

القاء: افكندن ثعبان: مار عظيم نزع: جدا كردن چيزى از جايى.

اعراب‌

كيف: در محل نصب و خبر «كان»