بيان آيه 90 تا 93

لغت‌

غنى: ماندن در جايى. فعل آن «غنى يغنى» است. حاتم طائى گويد:

يعنى: روزگارى بفقر و ثروت گذرانديم و روزگار از هر دو جام كام ما را تلخ و شيرين كرد. در روزگار ثروتمندى بكسى تجاوز نكرديم و در روزگار تهيدستى شخصيت خود را خوار نكرديم.

اسى: اندوه بسيار

اعراب‌

(إِنَّكُمْ إِذاً لَخاسِرُونَ‌): جواب قسم است كه جانشين جواب شرط نيز شده است.

«اذا» در اينجا ملغى است كه در آغاز كلام نيست.

(الَّذِينَ كَذَّبُوا شُعَيْباً): مبتداست و خبر آن‌(كَأَنْ لَمْ يَغْنَوْا فِيهَا). تكرار آن براى تغليظ و تشديد است.

(هُمُ الْخاسِرِينَ‌): ضمير فصل است كه براى تأكيد آمده.

مقصود

اكنون در باره گفتار قوم كافر شعيب مى‌فرمايد:

(وَ قالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لَئِنِ اتَّبَعْتُمْ شُعَيْباً إِنَّكُمْ إِذاً لَخاسِرُونَ‌):

گروهى از كافران قوم، بديگران گفتند: اگر دين خود را ترك كنيد و تابع دين شعيب شويد و دستورات او را بكار بنديد، دچار زيان و بدبختى خواهيد شد. همچون كسى كه سرمايه از كف بدهد و دچار ندامت و حسرت شود.