و ناهموارى من. اين راه را دنبال كنيد. در اين راه هر چه حلال است، حلال و هر چه حرام است، حرام بشماريد و معتقد باشيد كه دستوراتى كه به شما داده ميشود، صحيح است.

ابن عباس گويد: منظور اين است كه اين دين حنيف من محكمترين و بهترين اديان است. برخى گويند: منظور اين است كه اين آيات كه در باره حلال و حرام، ذكر شده است، راه من است، راهى كه هر كس بپيمايد به پاداش و نعمتهاى بهشت مى‌رسد.

(وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِيلِهِ‌): مجاهد گويد: يعنى راه‌هاى كفر و بدعت و شبهات را دنبال نكنيد كه شما را از راهى كه خدا براى شما پسنديده و برگزيده و به پيمودن آن توصيه كرده، منحرف مى‌سازد. ابن عباس گويد: منظور اين است كه بايد از پيمودن راه يهوديت و مسيحيت و زردشتى و بت پرستى خوددارى كرد، زيرا اين راه‌ها راه خدا نيستند.

(ذلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ‌): خداوند شما را اينطور توصيه مى‌كند، تا با اجتناب از معصيت، از كيفر او بپرهيزيد.

ابن عباس گويد: اين آيات، از آيات محكمه قرآن هستند و نسخ نشده‌اند. در تمام اديان آسمانى اين دستورات بنوع انسان داده شده و اختصاصى باسلام ندارد. اين آيات «ام الكتاب» هستند كه هر كس به آنها عمل كند، داخل بهشت و هر كس آنها را ترك كند، داخل جهنم مى‌شود. كعب الاحبار يهودى گفته است: بخدا اول چيزى كه در تورات آمده، اين است:( بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌).( قُلْ تَعالَوْا أَتْلُ ما حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ ...)