چنين سعادتى قرار داد. برخى گفته‌اند: يعنى براى ثابت شدن ايمان در دلها ما را هدايت كرد. برخى گفته‌اند: يعنى براى پاك شدن دلها از كينه، ما را هدايت كرد. برخى گويند: يعنى براى عبور از صراط ما را رهنمون شد، بهر صورت، بدنبال اين ستايش، اعتراف مى‌كنند كه اگر نعمت و منت خداوند شامل حالشان نشده و آنها را هدايت نكرده بود، به چنين سعادتى نائل نمى‌شدند. اين اعتراف از باب شكر گزارى و شاد كامى است نه براى انجام تكليف، كه در آنجا تكليفى نيست.

(لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِ‌): اينهم اعتراف ديگرى است از آنها. يعنى مطالبى كه فرستادگان خدا بيان كرده بودند، همه بر حق بود.

(وَ نُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوها بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌): منادى الهى، آنها را ندا مى‌كند كه: اين است آن بهشت كه در دنيا به شما وعده داده مى‌شد. اين جمله را ممكن است منادى هنگامى بگويد كه آنها منظره بهشت را مى‌نگرند و هنوز بداخل آن نرفته‌اند و ممكن است پس از ورود به آنها گفته شود. منادى اضافه مى‌كند كه بهشت ميراث شماست. يعنى همانطورى كه ميراث حق وارث است، بهشت هم حق مسلم شماست، زيرا خدا را به يكتايى پرستش كرديد و دستوراتش را گردن نهاديد.

برخى گويند: منظور اين است كه چون اهل كفر، خود را از بهشت محروم كرده‌اند، شما وارث آنها هستيد و سهم آنها نيز به شما مى‌رسد. در روايت است كه پيامبر گرامى اسلام فرمود: هر كسى را در بهشت و در جهنم منزلى است. كافر در جهنم وارث مؤمن و مؤمن در بهشت وارث كافر است و منظور از(أُورِثْتُمُوها) همين است.