(حَتَّى إِذَا ادَّارَكُوا فِيها جَمِيعاً قالَتْ أُخْراهُمْ لِأُولاهُمْ رَبَّنا هؤُلاءِ أَضَلُّونا فَآتِهِمْ عَذاباً ضِعْفاً مِنَ النَّارِ): همين كه همگى در آتش جهنم جمع شدند و در كنار يكديگر قرار گرفتند، آنها كه بعداً داخل شده‌اند در باره رهبران و پيشوايان خود كه قبلا داخل شده‌اند، گويند: پروردگارا، اينها باعث شدند كه ما از پرستش تو محروم شويم. اكنون عذاب آنها را دو برابر كن. اين معنى از ابن عباس است. برخى گفته‌اند: يعنى اينها بودند كه ما را بگمراهى دعوت كردند و از پيروى حق بازداشتند. امام صادق (ع) ميفرمايد:

مقصود ائمه جور است. ابن مسعود گويد: اينكه مى‌گويند: عذابشان را دو چندان كن، يعنى مارها و افعى‌ها را بجان آنها بينداز. برخى گفته‌اند: مقصود اين است كه آنها مستوجب دو عذابند: عذاب كفر و عذاب گمراه كردن ديگران.

(قالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَ لكِنْ لا تَعْلَمُونَ‌): خداوند مى‌فرمايد: هر دو دسته را عذاب دو چندان است، ولى شما گمراه شدگان و گمراه كنندگان نميدانيد كه هر دسته‌اى را چه عذابى است.

(وَ قالَتْ أُولاهُمْ لِأُخْراهُمْ فَما كانَ لَكُمْ عَلَيْنا مِنْ فَضْلٍ‌): پيشوايان قلابى به پيروان گمراه خود مى‌گويند: ميان ما و شما تفاوتى نيست كه از خدا ميخواهيد كه عذاب ما را افزايش دهد. برخى گويند: يعنى امت قبلى به امت بعدى مى‌گويد: شما از لحاظ رأى و عقل بر ما برترى نداريد. همان عذابى كه بما رسيد به شما هم رسيد.

چرا از ما پيروى كرديد؟! برخى گفته‌اند: منظور اين است كه شما از لحاظ عذاب نسبت بما تخفيفى نداريد.

(فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ‌): شما خود اختيار كفر كرديد و ما را در اين اختيار دخالتى نبود. پس عذاب خدا را تحمل كنيد.