بيان آيه 51

اعراب‌

به: ضمير به‌(ما يُوحى‌ إِلَيَّ) برميگردد.

(لَيْسَ لَهُمْ مِنْ دُونِهِ وَلِيٌ‌): جمله حاليه.

مقصود

اكنون خداوند دستور مى‌دهد كه پس از بيان دلائل روشن، مردم را بترساند.

مى‌فرمايد:

(وَ أَنْذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخافُونَ أَنْ يُحْشَرُوا إِلى‌ رَبِّهِمْ‌): آنان كه از روز حشر مى‌ترسند، از خدا و قيامت بترسان و آنها را موعظه كن.

زجاج گويد: مقصود هر كسى است كه به قيامت معترف باشد. خواه مسلمان باشد خواه كتابى. بديهى است كه پيامبر همه خلق را مى‌ترساند، لكن آنها كه معتقد به معاد هستند، زودتر تحت تاثير قرار مى‌گيرند.

امام صادق فرمود: يعنى آنها را كه اميدوارند بخداوند و اصل شوند، بترسان و بوعده‌هايى كه در قرآن است، آنها را ترغيب كن، زيرا قرآن شفاعت كننده آنهاست و شفاعتش مورد قبول است.

(لَيْسَ لَهُمْ مِنْ دُونِهِ وَلِيٌّ وَ لا شَفِيعٌ‌): آنها را جز خدا دوست و فريادرسى نيست.

زجاج گويد: يهود و نصارى خود را پسران و دوستان خدا ميدانستند. خداوند در اين آيه، اعلام كرد كه اهل كفر جز خدا دوستى و فريادرسى ندارند. از گفتار وى بر مى‌آيد كه آيه در باره كافران است. لكن مفسرين بر آنند كه آيه در باره مؤمنان است.

مقصود از اينكه: آنها را جز خدا دوست و فريادرسى نيست، اين است كه: شفاعت‌