3- مقصود اين است كه آنها ترا دروغگو نمى‌يابند. در استعمالات عرب، در نثر و شعر، گاهى چنين معنايى اراده شده است. مثل:

يعنى:

با شما نبرد كرديم و شما را ترسيده نيافتيم. اعشى گويد:

يعنى: شبى اقامت كرد تا از معشوقه خود توشه‌اى برگيرد ولى از معشوقه خود خلف وعده‌اى ديد.

ديگرى گويد:

يعنى: سفيدى سينه و صورتش را همچون قرص خورشيد كه در نايابى ابر، خودنمايى مى‌كند، بتو نشان داد.

اين معنى با هر دو قرائت، سازگار است. منتهى با قرائت اول سازگارتر است.

4- مقصود اين است كه آنها ترا امين و راستگو ميدانند و قصدشان تكذيب تو نيست. ميخواهند آنچه را از جانب خداوند بر تو وحى شده است، تكذيب كنند. چنان كه ميفرمايد:(وَ لكِنَّ الظَّالِمِينَ بِآياتِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ) يعنى: ستمكاران منكر آيات خدا ميشوند، و ميفرمايد:(وَ كَذَّبَ بِهِ قَوْمُكَ وَ هُوَ الْحَقُّ) (انعام 66) يعنى قوم تو قرآن را كه حق است تكذيب كردند نه اينكه ترا تكذيب كردند. در روايت است كه ابو جهل به پيامبر عرض كرد: ما ترا متهم نمى‌كنيم. ما آنچه را آورده‌اى تكذيب مى‌كنيم.

5- مقصود اين است كه آنها ترا تكذيب نميكنند، بلكه مرا تكذيب ميكنند، زيرا تكذيب تو در حقيقت تكذيب من است. تو فرستاده منى. هر كس ترا رد كند، مرا رد كرده و هر كس ترا تكذيب كند، مرا تكذيب كرده است. بدينترتيب خاطر پيامبر را آرامش مى‌بخشد.

(وَ لكِنَّ الظَّالِمِينَ بِآياتِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ‌): لكن مردم ستمكار، بدون دليل و مدرك‌