[سوره الأنعام (6): آيات 25 تا 26]

(وَ مِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ وَ جَعَلْنا عَلى‌ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِنْ يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لا يُؤْمِنُوا بِها حَتَّى إِذا جاؤُكَ يُجادِلُونَكَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هذا إِلاَّ أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ (25) وَ هُمْ يَنْهَوْنَ عَنْهُ وَ يَنْأَوْنَ عَنْهُ وَ إِنْ يُهْلِكُونَ إِلاَّ أَنْفُسَهُمْ وَ ما يَشْعُرُونَ (26))

[1]

ترجمه‌

برخى از آنها بتو گوش مى‌دهند. ما بر دلهاى ايشان پوشش و در گوشهاى ايشان سنگينى افكنده‌ايم كه نفهمند. آنها هر آيه‌اى ببينند، ايمان نمى‌آورند. حتى هنگامى كه نزد تو مى‌آيند، با تو بجدال پرداخته، كافران گويند: اين نيست مگر احاديث عجيب و غريب گذشتگان.

آنها مردم را از وى نهى ميكند. و از وى دور ميشوند و جز خويشتن را هلاك نميكنند و نميدانند.

[1]- آيه 25 و 26 سوره انعام جزء 7 سوره 6