بيان آيه 141

قرائت‌

حصاد: بصريان و شاميان و عاصم بفتح حاء و ديگران بكسر خوانده‌اند. اين دو لغت را يك معنى است. سيبويه گويد: اين قبيل مصدرها را براى انتهاى زمان بكار مى‌برند. حصاد يعنى وقت درو.

لغت‌

انشاء: ابتداع، انجام كارى كه سابقه ندارد. اختراع، انجام كارى در غير بدون سبب. خلق، آفرينش و تقدير و ترتيب.

جنات: باغهاى پوشيده از درخت. روضه، جايى كه داراى گياه سبز است.

عرش: در اصل به معناى بالا بردن است. از همين جهت است كه به تخت و سقف و ملك، عرش گويند. عرش درخت مو، اين است كه شاخه‌هاى آن روى يكديگر قرار گرفته و بالا برده شده باشد. عريش، چيزى شبيه هودج براى زنان.

اسراف: زياده‌روى و گاهى كمروى. خلاصه اينكه تجاوز از حد حق و عدالت را اسراف گويند. شاعر گويد:

يعنى: هنيده را چندان شتر دادند كه هشت نفر آنها را مى‌راندند. در بخشش آنها منت و كم بودى (يا افراطى) نبود.

اعراب‌

مختلفا: حال از «انشأ»

مقصود

بدنبال بيان اين مطلب كه مشركين بعضى از چيزها را براى بتها قرار ميدادند،