بيان آيه 106- 107

لغت‌

اتباع: پيروى از ديگرى. پيامبر خدا بدستور وحى عمل مى‌كرد «متبع» بود.

وحى: القاى معنى بدل بطورى كه بر ديگران مخفى باشد.

اعراض: گردانيدن روى. شاعر گويد:

يعنى: يمامه آشكار شد و سر برافراشت، همچون شمشيرهايى كه در دست افراد حمله‌ور باشند.

مقصود

در اينجا خداوند پيامبر خود را امر مى‌كند كه از وحى پيروى كند. مى‌فرمايد:

(اتَّبِعْ ما أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ): اى پيامبر ما. از آنچه از جانب پروردگارت بتو وحى ميشود، پيروى كن كه خدايى جز او نيست. جمله‌(لا إِلهَ إِلَّا هُوَ) را يك بار ديگر تكرار ميكند، زيرا منظور اين است كه پيامبر مردم را بيگانگى خدا دعوت كند. اين معنى از حسن است. برخى گويند: يعنى از آنچه درباره يگانگى خدا بتو وحى شده است، پيروى كن.

(وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ‌): و از مشركين اعراض كن. ابن عباس گويد: اين آيه بوسيله آيه فرمان جنگ نسخ شده است. برخى گويند: يعنى آنها را ترك كن و با آنها نياميز. نه اينكه از دعوت آنها خوددارى كن. اين حكم هميشه ثابت است.

(وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ ما أَشْرَكُوا): اگر خداوند بخواهد آنها را بر ترك شرك اجبار كند، آنها را از شرك باز مى‌دارد. لكن اين كار را نمى‌كند، زيرا اجبار با تكليف‌