بيان آيه 8- 9- 10

لغت‌

قضاء: اين كلمه، داراى معانى مختلفى است كه جامع همه آنها پايان دادن است در باره معانى آن در سوره بقره، آيه‌(وَ إِذا قَضى‌ أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ‌) (117) گفتگو كرده‌ايم.

لبس: مشتبه ساختن و مشكل كردن چيزى، بطورى كه فهم انسان از درك آن عاجز شود.

حيق: فرا گرفتن و دامنگير شدن انسان، نتيجه كار زشتى كه انجام داده است.

مقصود

اكنون به نقل قول كافران پرداخته، مى‌فرمايد:

(وَ قالُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ‌): گفتند: چرا بر محمد 6 ملكى نازل نشد كه او را بچشم خود مشاهده كنيم و رسالت وى را تصديق كنيم؟

سپس براى نشان دادن اينكه ستيزه‌گرى آنها باوج خود رسيده است، مى‌فرمايد:

(وَ لَوْ أَنْزَلْنا مَلَكاً لَقُضِيَ الْأَمْرُ ثُمَّ لا يُنْظَرُونَ‌): اگر طبق ميل آنها فرشته‌اى فرستاده بوديم، ايمان نمى‌آوردند و حكمت و مصلحت، ايجاب ميكرد كه ديگر به آنها مهلت ندهيم و بيدرنگ آنها را گرفتار عذاب كرده، نابودشان كنيم. اين معنى از حسن و قتاده و سدّى است.

مجاهد گويد: مقصود اين است كه فرشته‌اى بصورت اصلى مى‌فرستاديم، قيامت بر پا مى‌شد يا اينكه آنها دچار عذاب مى‌شدند. سپس مى‌فرمايد:

(وَ لَوْ جَعَلْناهُ مَلَكاً لَجَعَلْناهُ رَجُلًا): اگر ملكى را بعنوان رسالت يا بعنوان اينكه برسالت پيامبر- بنا بخواهش آنها- گواهى دهد، مى‌فرستاديم، باز هم او را بصورت آدمى در مى‌آورديم، زيرا آدميان قادر نيستند كه فرشته را بصورت اصلى مشاهده كنند.

مگر اينكه تجسم پيدا كند. به همين جهت است كه فرشتگان بصورت انسان بر پيامبران‌