بيان آيه 7

شان نزول‌

كلبى گويد: اين آيه، در باره نضر بن حرث و عبد اللَّه بن ابى اميه و نوفل بن خويلد، نازل شده است. اينها به پيامبر اسلام، گفتند:

- ما بتو ايمان نمى‌آوريم. مگر اينكه كتابى از جانب خداوند همراه چهار فرشته، بر تو نازل شود و فرشتگان شهادت دهند كه كتاب از جانب خداست و تو رسول خدايى.

مقصود

اكنون خداوند پرده از روى عناد و ستيزه جويى آنها برداشته، مى‌فرمايد:

(وَ لَوْ نَزَّلْنا عَلَيْكَ كِتاباً فِي قِرْطاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَيْدِيهِمْ لَقالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هذا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ‌): مقصود از «قرطاس» صحيفه يا كتاب است. ابن عباس گويد: منظور كتابى است كه از آسمان بزمين آويخته شده باشد.

بقدرى آنها در انكار حق، سرسختى نشان ميدادند كه خداوند به پيامبرش فرمود: اگر وحى خود را بصورت مطالبى كه بر صفحات كتابى نقش شده است، بر تو نازل كنيم و آنان، اين كتاب را علاوه بر اينكه بچشم خود مى‌بينند، بدست خود لمس كنند، باز هم مى‌گويند: چيزى جز سحر نيست! زيرا عناد و سرسختى و سنگدلى را بحد اعلا رسانيده‌اند.

دلالت آيه‌

عدلى مذهبان به لطف خداوند متعال، اعتقاد دارند. اين آيه، مويد اعتقاد آنهاست، زيرا بيان ميكند كه خداوند چنين كتابى را بخاطر اينكه مى‌دانست آنها ايمان نمى‌آورند، نفرستاد و اين كمال لطف خداوند است.