بيان آيه 70

لغت‌

ابسال: گرفتار كردن و كيفر دادن. شاعر گويد:

يعنى: فرزندان خود را بدون اينكه جرمى مرتكب شده باشند يا خونى ريخته باشند، تسليم كردم.

عدل: فدا حميم: آب جوش‌

اعراب‌

(أَنْ تُبْسَلَ‌): مفعول له‌( لَيْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّهِ‌): صفت براى «نفس»( أُولئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا): مبتدا و خبر.

(لَهُمْ شَرابٌ مِنْ حَمِيمٍ‌): خبر دوم يا كلام مستقل.

مقصود

باز هم در باره كافران خيره سر مى‌فرمايد:

(وَ ذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِباً وَ لَهْواً وَ غَرَّتْهُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا): رفتار اينان را مورد اعراض و انكار قرار ده و با آنها ملاطفت و مهربانى مكن و هم چنان بدعوت و موعظه آنها ادامه ده. اينها دين را بازيچه و سرگرمى پنداشته و فريفته زندگى دنيا شده‌اند. نظير اين آيه، در سوره نساء است:(فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ عِظْهُمْ) (آيه 63: از آنها روى گردان باش و آنها را موعظه كن)( وَ ذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِما كَسَبَتْ‌): و به قرآن يا معاد آنها را موعظه كن‌