بيان آيه 66- 67

تعداد آيات‌

كوفيان دو آيه و ديگران يك آيه حساب كرده‌اند.

مقصود

(وَ كَذَّبَ بِهِ قَوْمُكَ وَ هُوَ الْحَقُ‌): با اينكه ما آيات قرآنى را يكى پس از ديگرى براى تو بيان كرده‌ايم، قريش و عرب آنها را تكذيب كردند. اما تكذيب آنها را اثرى نيست. قرآن و آيات ما براى بيان حق نازل شده‌اند.

(قُلْ لَسْتُ عَلَيْكُمْ بِوَكِيلٍ‌): عاقبت اين تكذيب گريبانگير خود آنها ميشود. به آنها بگو: من مامور نيستم كه شما را از تكذيب آيات جلوگيرى كنم و نگذارم كه ضرر اين كار به شما برسد.

حسن گويد: يعنى من حافظ اعمال شما نيستم و پاداش و كيفر شما هم بر من نيست.

من فقط شما را مى‌ترسانم. زجاج گويد يعنى من مامور نيستم كه با شما بجنگم و شما را وادار كنم كه ايمان بياوريد.

(لِكُلِّ نَبَإٍ مُسْتَقَرٌّ): هر يك از خبرهاى خدا و پيامبرش، داراى حقيقتى است كه در دنيا يا در آخرت بظهور مى‌رسد. اين معنى از ابن عباس و مجاهد است. برخى گويند:

يعنى هر خبرى را موقعيتى است كه در موقع خود ظاهر ميشود. سدّى گويد: اين خبر در جنگ بدر، بظهور پيوست. اين كه وقت تحقق خبر را «مستقر» مى‌نامد، بخاطر اين است كه محل قرار و ظرف وقوع آن است. حسن گويد: يعنى هر عملى در پيش خداوند ثابت مى‌ماند و در روز قيامت پاداش آن را مى‌دهد.

(وَ سَوْفَ تَعْلَمُونَ‌): اين جمله براى تهديد است نسبت به عذاب آخرت يا جنگ.

منظور اين است كه شما سرانجام ناچار ميشويد ايمان بياوريد، زيرا عذاب خدا قدرت مقاومت را از شما سلب مى‌كند.