پرسش اين بود كه مى‌ديدند پيامبر خدا اينها را مقدم مى‌دارد و براى ايشان ارزش و احترام بيشترى قائل است. ميخواستند دليل كار پيامبر را بدست آورند و خود را راضى سازند. بنا بر اين هدف از آزمايش اين نبود كه آنها منكر فضيلت مؤمنين و منت خداوند بر آنها بشوند. اين كار كفر است و خداوند كفر كسى را نميخواهد و نمى‌پسندد.

وانگهى اگر خدا اين آزمايش را انجام مى‌داد كه آنها كافر شوند، كفر آنها بخاطر اطاعت امر خدا و انجام خواست او صورت مى‌گرفت و آنها گنهكار نبودند، در حالى كه خلاف اين مطلب ثابت شده است.

(أَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِالشَّاكِرِينَ‌). اين استفهام براى تقرير و اثبات موضوع است.

يعنى خداوند به حال سپاسگزاران داناتر است. چنان كه جرير گويد:

يعنى: شما بهترين سواران روزگار و گشاده دست‌ترين مردم جهان هستيد.

اين آيه دليل است بر آنكه مؤمن فقير و ضعيف، از مؤمن ثروتمند مقامش برتر و احترامش بيشتر است. على ع فرمود:

«من اتى غنياً فتواضع لغنائه ذهب ثلثا دينه»

يعنى: هر كس ثروتمندى را بخاطر ثروتش تعظيم كند، دو ثلث دينش از بين مى‌رود.