مى‌فرمايد:

(قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِاللَّهِ‌): بگو: اى اهل كتاب، آيا به خاطر اينكه به خدا ايمان آورده، او را بصفات برجسته‌اى كه در خور مقامش هست مى‌شناسيم و از آنچه در خور ذات و صفاتش نيست، منزه مى‌كنيم، ما را مورد انكار قرار مى‌دهيد؟! و بقولى يعنى: بما غضب مى‌كنيد. بنا بقولى ديگر: يعنى از ما تنفر داريد. اين معانى به يكديگر نزديكند.

(وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْنا وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلُ‌): و نيز ايمان آورده‌ايم به قرآن و كتبى كه بر انبياى پيشين نازل شده است.

(وَ أَنَّ أَكْثَرَكُمْ فاسِقُونَ‌): زجاج گويد: يعنى آيا تنفر شما از ما، جز بخاطر ايمان ما و فسق شماست؟! شما ايمان ما را نمى‌پسنديد، با اينكه مى‌دانيد ما بر حق هستيم.

علت آن فسق شماست كه بخاطر جاه طلبى و جمع‌آورى مال و ثروت، بر دين خود باقى مانده‌ايد. برخى از اهل تحقيق گويند: بنا بر اين لازم است اين جمله به تقدير: «لان اكثركم ...» باشد.

برخى گويند: خداوند متعال انكار يهود را نسبت به پيامبر و ايمان او را بجميع پيامبران، ذكر كرد ولى از انكار پيامبر نسبت به آنها مطلبى نياورد، از اينرو بوسيله اين جمله، مى‌خواهد پاسخ آنها را بدهد و يكى از صفات زشت آنها را- كه همان فسق آنهاست- مورد انكار قرار دهد. مثل آنكه به كسى بگويى: «آيا مرا مورد انكار قرار مى‌دهى به خاطر اينكه من پاكدامن و تو ناپاكى يا بخاطر اينكه من غنى و تو محتاجى؟!» اين روش، خوب است، زيرا در عين حال با روش ناپسند طرف مبارزه و مقابله شده است.

معناى «فاسق» كسى است كه براى جاه طلبى و حسد، از امر خداوند خارج ميشود اينكه مى‌گويد: بيشتر آنها فاسقند، بخاطر اين است كه بعضى از آنها ايمان آوردند.

ابو على جرجانى گويد: اين جمله در محل جر است، يعنى ما به خدا و قرآن و كتب آسمانى پيشين و فسق شما ايمان آورده‌ايم. اين وجه هم خوب است.