بيان آيه 54

قرائت‌

ابو جعفر و نافع و ابن عامر «يرتدد» بدو دال و ديگران «يرتدّ» بدال مشدد خوانده‌اند هر گاه حرف اول در حرف دوم ادغام شود و حرف دوم ساكن باشد، بايد آن را حركت داد، زيرا التقاء دو ساكن صحيح نيست.

كسانى كه بدو دال خوانده‌اند، گويند: چون حرف اول و دوم هر دو ساكن هستند، بهتر است كه حرف اول را حركت دهيم و حرف دوم را ساكن كنيم و اين لغت اهل حجاز است.

لغت‌

ذلّ: بكسر ذال ضد دشوارى و صعوبت و بضمّ ذال، ضد عزت است. ذلول: رام.

ذليل: خوار.

اذلّة: جمع ذلول است يعنى افرادى كه رام و منقاد هستند. جمع ذليل، اذلّاء است.

عزت: شدت عزيز: سختگير. جمع: اعزّه‌

مقصود

قبلا حال منافقان را و اينكه آنان در انتظار حوادثى براى مؤمنان نشسته‌اند، بيان كرد و دانسته شد كه گروهى از آنان مرتد خواهند شد. اكنون اعلام مى‌كند كه اين مطلب حتمى است. آنان به آرزوهاى خود نمى‌رسند و خداوند دين خود را بوسيله مردمى كه داراى صفاتى مخصوص و در ميان مردم جهان ممتاز هستند، يارى خواهد كرد. مى‌فرمايد:

(- يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ‌): هر كس بعد از اظهار ايمان، به‌