صورت زوج نيستند، بر همين منوال، رفتار و همه را هماهنگ مى‌كنند.

البته مثنى آوردن هم جايز است، زيرا مطابق اصل است. هذلى گويد:

يعنى نفس‌هاى ايشان در برابر ضربتهاى مهلكى كه جراحت آن قابل بخيه و التيام نبود، تسليم شدند. اين مطلب در مورد غير از اعضا هم جايز است مثل:

«خلّيتما نساء كما» يعنى زنان‌تان را رها كرديد. در مورد آيه شريفه، مفرد آوردن هم جايز است كه گفته شود: «فاقطعوا يمينهما» شاعر گويد: «كلوا فى بعض بطنكم تعيشوا» يعنى به اندازه مقدارى از ظرفيت شكم بخوريد تا زنده بمانيد.( جَزاءً بِما كَسَبا): نصب جزاء بنا بر اين است كه مفعول له باشد و همچنين «نكالا» ممكن است مفعول مطلق باشد براى «فاقطعوا» به معناى «جازوهم و نكلوا بهم»

مقصود

در آيه پيش حكم راهزنى‌ها و سرقتهاى آشكار، بيان شد، اكنون در اين آيه شريفه، حكم سرقتهاى پنهانى، بيان كرده، مى‌فرمايد:

(وَ السَّارِقُ وَ السَّارِقَةُ): «الف و لام» براى جنس است يعنى هر زن و مرد دزدى، علت اينكه مرد سارق را پيش از زن سارق ذكر مى‌كند، اين است كه اغلب، دزدى، از طرف مردان صورت ميگيرد. در آيه زنا (نور 2) زن زناكار را بر مرد زناكار مقدم ميدارد، زيرا اغلب «زنان هستند كه بمردان امكان زناكارى مى‌دهند.

(فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُما): ابن عباس، حسن، سدى و عموم تابعان گويند: يعنى دست راستشان را قطع كنيد.

ابو على گويد: علت اينكه مسلمانان بعد از قطع دست راست، پاى چپ را قطع مى‌كنند نه دست چپ، اين است كه مقصود از(فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُما) دست چپ نيست. بديهى است كه اگر مقصود دست چپ بود، نص قرآن را رها نميكردند. اين مطلب شاهد اين است كه: جمع آوردن كلمه «ايدى» در اين آيه، مثل جمع آوردن‌