در آيه بعد، اين مطلب را بيان ميكند كه منع از باده نوشى و قمار، بخاطر صلاح و خير دنيا و آخرت مردم است.

(إِنَّما يُرِيدُ الشَّيْطانُ أَنْ يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ فِي الْخَمْرِ وَ الْمَيْسِرِ): ابن عباس گويد: منظور سعد بن ابى وقاص و مردى از انصار است كه با يكديگر عهد برادرى بسته بودند. مردى انصارى سعد را بمهمانى دعوت كرد و سفره طعام و شراب گستردند و چندان بخوردند كه مست شدند. در اين وقت، بر يكديگر فخر فروشى كردند و كار بجنگ و زد و خورد كشيد. مرد انصارى قطعه استخوانى برداشت و چنان بر بينى سعد كوبيد، كه بينيش را درهم شكست. خداوند متعال. اين آيه را درباره آنان نازل كرد. يعنى: شيطان مى‌خواهد شما را اغوا كند و به شراب خوردن وا دارد تا عنان عقل را از كف شما بگيرد و بكارهايى وا دارد كه در حال عادى انجام نمى‌دهيد.

قتاده گويد: افراد بر سر مال و همسر خود قمار مى‌كردند، سرانجام افراد مال و همسر باخته، در پس زانوى غم مى‌نشستند و نقشه مى‌كشيدند كه انتقام خود را از رقباى خود بگيرند. بدينترتيب، قمار بازى نتيجه‌اى جز كينه و عداوت ندارد.

(وَ يَصُدَّكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ‌): شيطان مى‌خواهد از اين راه شما را از ياد خداوند باز دارد تا شكر نعمتهاى او را بجاى نياوريد.

(وَ عَنِ الصَّلاةِ): و شما را از نماز كه پايه محكم دين است، غافل گرداند.

(فَهَلْ أَنْتُمْ مُنْتَهُونَ‌): جمله سؤالى و معناى آن امر است. يعنى خدا را اطاعت كنيد و نهى او را زير پا نگذاريد.

بديهى است كه خداوند از اين افعال منع و مذمت كرد. هر گاه زشتى عملى ثابت باشد سپس از مخاطب سؤال كنند كه: «آيا ترك خواهى كرد؟» وظيفه او اقرار به ترك است. گويى به او گفته ميشود:

- آيا بعد از آنكه زشتى اين كارها ثابت شد، باز هم آنها را انجام مى‌دهى؟! اين جمله براى منع از انجام كارى، رساتر است. يعنى: نهى را اطاعت كنيد و شراب ننوشيد.