معصيتها خود دارى كنيد و خداى خود را فراموش نكنيد.

اين دو آيه، دلالت دارند بر ناپسند بودن انزوا و آنچه كه همه مردم دنيا به آن علاقه‌مند هستند. بنا بر اين دورى از زن و فرزند و آباد نكردن زمين، قبيح است.

در روايت است كه:

- پيامبر خدا گوشت مرغ و فالوده ميخورد و از حلوا و عسل لذت مى‌برد.

مى‌فرمود: مؤمن شيرين است و شيرينى را دوست دارد. و نيز فرمود: در دل مؤمن زاويه ايست كه تنها حلوا آن را پر ميكند. در روايت است كه امام حسن، مشغول خوردن فالوده بود كه «فرقد سنجى» بر او وارد شد. فرمود: درباره اين، چه مى‌گويى؟ پاسخ داد: نمى‌خورم و دوست نمى‌دارم. حضرت رو بجانب ديگران كرد و فرمود:

- آيا عسل و مغز گندم «پيه گاو» چيزى است كه مسلمان آن را نپسندد؟!