بيان آيه 136

قرائت‌

ابن كثير و ابن عامر و ابو عمرو «نزل و انزل» بصيغه مجهول از باب تفعيل و افعال و ديگران «نزل و انزل» به صيغه معلوم از همان دو باب قرائت كرده‌اند.

قرائت مجهول بدليل اين آيه است:(لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ) (سوره نحل 44) و نيز بدليل اين آيه:(يَعْلَمُونَ أَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِنْ رَبِّكَ) (سوره الانعام 114) و قرائت معلوم بدليل آيه:(نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ) (سوره حجر 9) و(أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ) (سوره نحل 44).

مقصود

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ‌): در باره اين جمله سه قول است:

1- اى كسانى كه بوسيله اقرار بخدا و رسول، ايمان ظاهرى آورده‌ايد، در باطن نيز ايمان بياوريد تا ظاهر و باطن شما با هم موافق باشند. اين معنى صحيح و مورد اعتماد است. خطاب متوجه منافقانى است كه بر خلاف عقيده باطنى خود سخن مى‌گفتند-( وَ الْكِتابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلى‌ رَسُولِهِ وَ الْكِتابِ الَّذِي أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ‌): اى مردمى كه بظاهر ايمان آورده‌ايد باطناً نيز بخدا و رسول و قرآن و كتابهاى آسمانى پيشين ايمان بياوريد.

2- خطاب، در حقيقت متوجه مؤمنان است و مقصود كسانى است كه ظاهراً و باطناً ايمان آورده‌اند و منظور اين است كه: در آينده نيز بر اين ايمان استوار بمانيد و از آن جدا مشويد. اين قول از حسن و مختار جبايى است. وى گويد: ايمان- كه به معناى تصديق است- باقى نمى‌ماند، بلكه دوام آن به اين است كه انسان در همه حال، آن را تجديد كند.

3- خطاب، به اهل كتاب است. آنها امر شده‌اند كه به پيامبر اسلام و قرآن ايمان‌