[سوره النساء (4): آيات 100 تا 101]

(وَ مَنْ يُهاجِرْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يَجِدْ فِي الْأَرْضِ مُراغَماً كَثِيراً وَ سَعَةً وَ مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً (100) وَ إِذا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَنْ يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنَّ الْكافِرِينَ كانُوا لَكُمْ عَدُوًّا مُبِيناً (101))

[1]

ترجمه‌

و كسى كه در راه خدا مهاجرت كند، در روى زمين جاها و جولانگاه‌هاى بسيار و گشايشى خواهد يافت و كسى كه از خانه خود بقصد مهاجرت بسوى خدا و رسولش خارج گردد، آن گاه مرگش فرا رسد، پاداشش بر خداوند است و خدا آمرزگار و رحيم است.

هنگامى كه در زمين بسفر رويد، گناهى بر شما نيست كه نماز را كم كنيد اگر بترسيد كه كافران به شما آسيبى برسانند كه كافران براى شما دشمنانى آشكارند.

[1]- آيه 100 و 101 سوره نساء جزء پنجم سوره 4