[سوره النساء (4): آيات 128 تا 130]

(وَ إِنِ امْرَأَةٌ خافَتْ مِنْ بَعْلِها نُشُوزاً أَوْ إِعْراضاً فَلا جُناحَ عَلَيْهِما أَنْ يُصْلِحا بَيْنَهُما صُلْحاً وَ الصُّلْحُ خَيْرٌ وَ أُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ وَ إِنْ تُحْسِنُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيراً (128) وَ لَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا بَيْنَ النِّساءِ وَ لَوْ حَرَصْتُمْ فَلا تَمِيلُوا كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوها كَالْمُعَلَّقَةِ وَ إِنْ تُصْلِحُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كانَ غَفُوراً رَحِيماً (129) وَ إِنْ يَتَفَرَّقا يُغْنِ اللَّهُ كُلاًّ مِنْ سَعَتِهِ وَ كانَ اللَّهُ واسِعاً حَكِيماً (130))

[1]

ترجمه‌

و اگر زنى از بى ميلى يا كناره‌گيرى شوى خود، بيم دارد، گناهى بر ايشان نيست كه ميان خود آشتى بر قرار كنند و آشتى بهتر از جدايى است و بخل، غريزى انسانهاست و اگر نيكى كنيد و تقوى داشته باشيد، خداوند بكردار شما آگاه است.

و شما هرگز قادر نيستيد كه ميان زنان- از همه جهات- عدالت كنيد، اگر چه آزمندى كنيد، بنا بر اين بكلى از وظائف خود منحرف مشويد تا در نتيجه آنها را معلق نسازيد- كه نه داراى شوهر باشند و نه بدون شوهر- و اگر اصلاح كنيد و تقوى پيشه كنيد، خداوند آمرزگار و رحيم است. و اگر از يكديگر جدا شوند، خداوند از رحمت بيكرانش هر دو را بى نياز مى‌سازد و خداوند واسع و حكيم است.

[1]- سوره نساء آيه 128 و 129 و 130 جزء پنجم سوره 4