بيان آيات 117 تا 121

قرائت‌

كلمه «اناث» را مشهور قرائت كرده است. در روايت نادر از پيامبر «الا اثناً» «و الّا انثاً» عايشه روايت كرده است. از ابن عباس «الاوثناً» و «الا اثناً» روايت شده.

از عطاء بن ابى رياح نيز «الا اثناً» روايت شده است.

اثن و وثن جمع وثن، يعنى بتها و همچنين اثن. انث ممكن است جمع انيث (يعنى كند) و ممكن است جمع اناث باشد.

لغت‌

مريد: مارد، متمرد، سركش. امرد: كوسه.

لعن: دورى، در اصطلاح قرآن طرد از رحمت حق فرض: قطع. فريضه. امر واجب و قاطع. در شعرى فرض بمعناى خرما استعمال شده، زيرا از چيزهايى است كه زكات آن واجب است:

يعنى: هنگامى كه ماهى و خرما بخورى، از لحاظ طول و عرض بر كميت تو افزوده شود.

تبتيك: شكافتن. بتك: قطع. بتكه: قطعه و بتك مثل قطع، جمع آن زهير گويد:

يعنى هنگامى كه دست پسر گشوده شد، پرواز كرد و در دست پسر از پر و بال او قطعه‌هايى بود.

محيص: راه گريز، محل عدول و بازگشت‌