[سوره النساء (4): آيات 113 تا 114]

(وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَ رَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ أَنْ يُضِلُّوكَ وَ ما يُضِلُّونَ إِلاَّ أَنْفُسَهُمْ وَ ما يَضُرُّونَكَ مِنْ شَيْ‌ءٍ وَ أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ عَلَّمَكَ ما لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ وَ كانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيماً (113) لا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْواهُمْ إِلاَّ مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاحٍ بَيْنَ النَّاسِ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْراً عَظِيماً (114))

[1]

ترجمه‌

و اگر نه تفضل خدا و رحمتش نسبت بتو بود گروهى مى‌خواستند ترا گمراه كنند.

آنان خودشان را گمراه مى‌سازند و بتو ضررى نمى‌رسانند. خداوند بر تو كتاب و حكمت نازل فرموده و چيزهايى بتو آموخته كه نمى‌دانستى و تفضل خدا بر تو بزرگ است.

در بسيارى از گفتگوهاى محرمانه ايشان خيرى نيست مگر كسى كه به صدقه يا نيكى يا اصلاح ميان مردم امر كند و كسى كه اين كارها را بمنظور تحصيل خشنودى خدا انجام دهد، او را پاداشى بزرگ مى‌دهيم.

[1]- آيه 113 و 114 سوره نساء جزء پنجم