بيان آيه 97 و 98 و 99

قرائت‌

در شواذ از ابراهيم روايت شده است: «ان الذين توفيهم» بضم تاء. ابن- جنى گويد: نظير اين است كه گفته شود: «ان المال الذى توفاه امة اللَّه» يعنى مالى كه دفع مى‌شود بسوى امت خدا. از آنجا كه هر فرشته‌اى قبض روح برخى از مردم را بر عهده دارد، بر اينكار متمكن است و روح شخص به او سپرده مى‌شود.

لغت‌

توفى: قبض روح و ميراندن چيزى يا كسى و وفاة بمعناى مرگ است زيرا شخصى كه مى‌ميرد، روحش قبض مى‌شود. نيز توفى بمعناى شمردن آمده، شاعر گويد:

يعنى: قبيله بنى ادرم (كه يكى از قبايل قريش است) از هيچ طايفه‌اى نيستند نه از طايفه قيس هستند و نه از طايفه اسد و طايفه قريش هم ايشان را در شمار خود نمى‌آورد.

ماوى: مرجع، محل بازگشت، منزل.

استضعاف: چيزى را ضعيف و ناتوان يافتن و «مستضعفين» كسانى كه ضعيف شمرده مى‌شوند مثل پيران و زنان و كودكان.

اعراب‌

توفاهم: ممكن است ماضى و مبنى بر فتح يا مضارع و مرفوع باشد بمعناى «تتوفاهم» و بنا بر حذف يكى از دو تاء. بحث مشروح آن در گذشته، بيان شده است.