كه قابل توجه نباشد، زيرا ضرر و ترس كم، سر انجام بنفع باز مى‌گردد. پس منظور اين است كه خداوند كسانى كه از چيزهايى پيروى مى‌كنند كه رضاى خدا در آن است، براه سلامت هدايت مى‌كند و سلام و سلامت، مثل ضلال و ضلالت است.

مقصود از هدايت بسوى راه‌هاى سلامت، اين است كه: لطف خود را شامل حال آنها مى‌سازد تا براه حق قدم نهند.

(وَ يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ): و آنها را از كفر بايمان مى‌آورد، زيرا كفر همچون ظلمت‌ها موجب حيرت و سرگردانى مى‌شود و ايمان- همچون نور- موجب هدايت و بصيرت مى‌گردد.

(بِإِذْنِهِ‌): اين رهبرى بسوى ايمان از لطف خداوند است.

(وَ يَهْدِيهِمْ إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‌): و آنها را براه حق- كه دين اسلام است- هدايت مى‌كند. اين معنى از حسن است. ابو على جبايى گويد: آنها را براه بهشت هدايت مى‌كند.