بيان آيه 15- 16

لغت‌

رضوان: خشنودى، رضا، ضد غضب، اراده پاداش مردمى كه سزاوارند.

برخى گفته‌اند: رضوان يعنى مدح بر طاعت.

على بن عيسى گويد: رضوان عبارت از چيزى است كه مقتضاى آن وقوع طاعت خالص و ضد آن غضب است، زيرا خشنودى از كارى كه گذشته صحيح است و اراده كار گذشته صحيح نيست.

لكن اين مطلب صحيح نيست، زيرا «رضا» و خشنودى، عبارت از اراده انجام كارى است از ديگرى، جز اينكه هنگامى اين خشنودى حاصل مى‌شود كه مقصود حاصل گردد و كراهتى عارض نشود، بنا بر اين رضا و خشنودى هنگامى تحقق مى‌يابد كه مقصود حصول يابد. بدين ترتيب، نخست اراده‌اى بر كارى از غير تعلق پيدا مى‌كند و هنگامى كه آن كار انجام يافت، برضا و خشنودى تعبير مى‌شود.

مقصود

در آيه پيش خداوند داستان پيمان شكنى و نافرمانى اهل كتاب را بيان داشت، اكنون آنها را دعوت به ايمان مى‌كند و به آنها مى‌گويد پيامبر گرامى اسلام كسى است كه اسرار كتابهاى شما را بيان مى‌كند و بدين ترتيب، حجتى براى شما باقى نمى‌گذارد.

فرمود،( يا أَهْلَ الْكِتابِ قَدْ جاءَكُمْ رَسُولُنا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيراً مِمَّا كُنْتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتابِ‌):

اى يهوديان و اى مسيحيان، پيامبر ما محمد ص بسوى شما آمد تا بسيارى از مطالب كتابهاى آسمانى- از قبيل سنگسارى زناكاران و امور ديگر- كه مخفى و از راه سوء تفسير، تحريف مى‌كرديد- براى شما بيان كند. در اينجا با اينكه مقصود يهوديان و