آن حذف شده است.

مقصود

اكنون روى سخن، با آن گروه از اهل كتاب است كه اهل بحث و مجادله بودند:

(يا أَهْلَ الْكِتابِ‌): حسن گويد: خطاب به يهوديان و مسيحيان است. زيرا مسيحيان در باره عيسى غلو كرده، برخى گفتند: او پسر خداست و برخى گفتند: او خداست و برخى گفتند: او يكى از خدايان سه گانه: پدر، پسر و روح القدس است.

همچنين يهوديان نيز غلو كرده: گفتند: او حرامزاده است، بنا بر اين هر دو گروه، راه غلو پيموده‌اند.

ابو مسلم و ابو على و جماعتى از مفسران گويند: خطاب تنها به مسيحيان است‌( لا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ‌): اى اهل كتاب، در باره دين خود افراط نكنيد و از حق نگذريد( وَ لا تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَ‌): و بگوئيد كه خداوند متعال را شريكى و همدمى و فرزندى نيست و عيسى را شبيه يا پسر خدا مخوانيد، زيرا اين سخن، به ناحق است.

(إِنَّمَا الْمَسِيحُ‌): معناى مسيح را بيان كرديم. برخى گفته‌اند: علت اينكه او را مسيح ناميده‌اند اين است كه وى با گردش در روى زمين و مسافرتهاى پى در پى، در حقيقت زمين را مسح مى‌كرد( عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ‌): بيان است براى مسيح. يعنى على رغم پندار بى اساس مسيحيان كه او را پسر خدا مى‌دانند و على رغم توهم دروغ يهوديان كه او را زاده پدرى بدكار، مى‌پندارند، او پور مريم عذر است.

(رَسُولُ اللَّهِ‌): آرى عيسى، پيامبرى است كه خداوند وى را برهبرى بشر، بر انگيخت نه آنكه اين دو فرقه گمراه، خيال كردند.

(وَ كَلِمَتُهُ‌): حسن و قتاده گويند: يعنى عيسى همان است كه كلمه «كن» كه از مصدر جلال خداوندى صدور يافت، بزيور هستى آراسته شد.

ابو على جبايى گويد: يعنى همانطورى كه مردم بكلام خدا، هدايت مى‌شوند، بوجود او نيز هدايت مى‌شوند