بيان آيه 167- 168- 169

مقصود

(إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا ضَلالًا بَعِيداً): آنان كه خود كافر شدند و ديگران را از دين خدا- كه تو مامور تبليغ آن هستى- باز داشتند، از راه راست، بكلى منحرف شدند و دور افتادند و دستاويز پر ارزشى كه همان دين حق بود و خداوند، آن را براى خلق پسنديده و ترا براى ارشاد مردم در راه آن، بر انگيخته بود، از كف دادند.

(إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ ظَلَمُوا لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ‌): آنان كه رسالت آسمانى محمد را انكار و با نسبت دروغگويى بوى دادن، در باره‌اش ستم كردند و خود با علم برسالت او، كفر ورزيده، از راه حسد و ستم، مقام اولياى خدا را ناديده گرفتند، هرگز از گنه بخشى و عفو خداوند بهره‌مند نخواهند شد.

(وَ لا لِيَهْدِيَهُمْ طَرِيقاً): و آنان را براه بهشت، هدايت نخواهد كرد. در اينجا مقصود از هدايت، راهنمايى‌هاى معمولى نيست، زيرا در اين باره، قبلا سخن گفته شده و عموم اهل تكليف از آن بر خوردار شده‌اند.

(إِلَّا طَرِيقَ جَهَنَّمَ‌): لكن بكيفر كفر و ستمگريهاى آنان، براه جهنم، هدايتشان مى‌كند.

(خالِدِينَ فِيها أَبَداً): آنان براى هميشه در جهنم، خواهند بود.

(وَ كانَ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيراً): و اين كار، بر خدا آسان است، زيرا كسى را ياراى آن نيست كه جلو اراده او را بگيرد.