پيامبران خدا، گرفتار عذاب شد، امت او بود.

(وَ النَّبِيِّينَ مِنْ بَعْدِهِ‌): و بر پيامبران بعد از نوح نيز وحى فرستاديم.

(وَ أَوْحَيْنا إِلى‌ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ‌): اينان پيامبرانى هستند كه بعد از نوح آمده‌اند، لكن خداوند متعال، در اينجا نامهاى آنان را به ترتيب ياد مى‌كند تا مقام آنها را مورد احترام قرار دهد.

(وَ الْأَسْباطِ): اينان فرزندان يعقوب هستند.

برخى گويند: اسباط، از فرزندان حضرت اسحاق هستند، همانطورى كه قبايل از فرزندان اسماعيل مى‌باشد. از اولاد اسحاق، يوسف، داود، سليمان، موسى و عيسى به مقام پيامبرى رسيدند. بنا بر اين ممكن است مقصود از اينكه بر اسباط وحى فرستاديم، اين باش دكه ويح بسوى پيامبرانشان فرستاديم، چنان كه هر گاه مى‌گوييم: قاصدى بسوى مردم حجاز فرستاديم، منظورمان اين است كه به سوى سران و بزرگان ايشان فرستاديم.

بديهى است كه اسباط يعنى برادران يوسف، پيامبر نبوده‌اند.

(وَ عِيسى‌ وَ أَيُّوبَ وَ يُونُسَ وَ هارُونَ وَ سُلَيْمانَ‌): اينان نيز گروهى ديگر از پيامبران بعد از نوح هستند كه خداوند بهمان منظور، نامشان را ياد مى‌كند و نيز حضرت عيسى ع را نخست ياد مى‌كند، اگر چه وى بعد از ايوب و يونس و هارون و سليمان بوده است، زيرا يهوديان قدر او را نشناختند و او را مورد طعن قرار دادند از اين جهت در باره وى عنايت بيشترى نشان مى‌دهد.

(وَ آتَيْنا داوُدَ زَبُوراً): داود را كتابى داديم بنام زبور. اين كتاب به همين نام مشهور است، هم چنان كه كتاب حضرت موسى به تورات و كتاب حضرت عيسى به انجيل، شهرت يافته است.

نظم آيه‌

اين آيه، با آيه‌(يَسْئَلُكَ أَهْلُ الْكِتابِ ...) (153) ارتباط دارد.

اين آيه، دليل اين است كه آنان، دليلى خواستند كه نبوتش را اثبات كند، از اينرو خداوند متعال بيان فرموده كه: او نيز مثل پيامبران پيشين فرستاده خداست و