(أُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ حَقًّا): اينان- كه از حالشان خبر داديم كه مى‌گويند به بعضى ايمان آوريم و به بعضى كافر گرديم- در حقيقت كافر هستند، بنا بر اين، به اين مطلب يقين داشته باشيد و ترديد نداشته باشيد كه به آنچه بدان دعوت مى‌كنند، واقعاً اقرار ندارند، زيرا اگر در اقرار خود راستگو بودند، همه پيامبران خدا را تصديق مى‌كردند. علت اينكه آنان را- حقاً- كافر قلمداد مى‌كند، تاكيد است، تا كسى توهم نكند كه با اعتقاد به بعضى از پيامبران، از صف كفار خارج مى‌شوند و در صف مؤمنان داخل مى‌گردند.

(وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ عَذاباً مُهِيناً): و براى كافران عذابى خوار كننده و ذلت آور، مهيا كرده‌ايم.

(وَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ‌): و آنان كه خدا را تصديق و بيكتايى او اعتراف و به رسالت پيامبرانش اقرار مى‌كنند ...

(وَ لَمْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ‌): و ميان آنها تفرقه نمى‌افكنند، بلكه بهمگى ايمان مى‌آورند ...

(أُولئِكَ سَوْفَ يُؤْتِيهِمْ أُجُورَهُمْ‌): بزودى پاداشهاى آنان را مى‌دهيم. در اينجا پاداش را با كلمه «اجور» (مزدها) بيان مى‌كند براى دلالت بر اينكه آنان در حقيقت، استحقاق اجر دارند. يعنى ثوابى كه آنها بخاطر ايمان بخدا و پيامبران، استحقاق دارند، به ايشان مى‌دهيم.

(وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً): خداوند آمرزنده كسانى است كه داراى چنين صفتى باشند و همه معصيتهاى گذشته ايشان را مى‌بخشد. و نيز خداوند متعال بفضل و رحمت خويش، آنها را مورد لطف قرار داده، بسوى بهشت رهنمون مى‌گردد.