[سوره النساء (4): آيات 150 تا 152]

(إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يُرِيدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَ يُرِيدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذلِكَ سَبِيلاً (150) أُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ حَقًّا وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ عَذاباً مُهِيناً (151) وَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ لَمْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ أُولئِكَ سَوْفَ يُؤْتِيهِمْ أُجُورَهُمْ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً (152))

[1]

ترجمه‌

آنان كه به خدا و پيامبرانش كفر ورزيده، مى‌خواهند ميان خدا و فرستادگانش جدايى افكنند و گويند: به بعضى ايمان داريم و به بعضى كافريم و اراده دارند كه در اين ميان راهى بسوى گمراهى انتخاب كنند. آنان در حقيقت كافرند و براى كافران عذابى خوار كننده، فراهم كرده‌ايم. و آنان كه به خدا و پيامبرانش ايمان دارند و ميان ايشان جدايى نمى‌افكنند، بزودى پاداش‌هاى ايشان را مى‌دهيم و خداوند آمرزگار و رحيم است.

[1]- آيه 150 و 151 و 152 سوره نساء جزء ششم