اجر و پاداش است. و اگر در معصيتى با او جفت گردد، بهره دنيويش سرزنش و بهره اخرويش كيفر خواهد بود.

كلمه كفل بمعناى وزر است بقول حسن و قتاده، و بمعناى بهره و نصيب است بقول سدى و ربيع و همه اهل لغت. در هر صورت مراد اين است كه شفاعتهاى ناپسند، براى انسان بهره‌اى از شر فراهم مى‌آورند.

(وَ كانَ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ مُقِيتاً): خداوند بر هر چيزى تواناست‌

معانى مقيت از نظر مفسران‌

1- سدى و ابن زيد گويند: مقيت بمعناى مقتدر است.

2- ابن عباس گويد: مقيت، كسى است كه هر چيزى را از روى حساب مى‌دهد و حساب آن را حفظ مى‌كند.

3- مجاهد گويد: بمعناى گواه است.

4- نيز مجاهد گويد: بمعناى حساب كننده است.

5- ابو على جبايى گويد: مجازات كننده است زيرا خداوند جزاى هر نيك و بدى را مى‌دهد

. نظم آيه‌

وجه اتصال اين آيه، به سابق اين است كه: خداوند در آيه قبل فرمود: تو مسئول كار خود هستى و مسئوليت ديگران بگردن تو نيست از اينرو در اينجا مى‌فرمايد: مع الوصف تو بخاطر دعوت مؤمنان بسوى حق، همان اجر را دارى كه انسان از اينكه شفاعتى نيكو در باره كسى كند، بهره‌مند مى‌شود. تا توهم نشود كه اگر انسان بعمل ديگران مؤاخذه نمى‌شود، از عمل نيكوى ديگران هم بى‌بهره مى‌ماند. اين وجه از على بن عيسى است.

و گفته شده است كه: وجه اتصال اين است كه: هر گاه كسى خيرى براى ديگرى طلب كند و به او برسد، نصيبى هم بخودش مى‌رسد و از آنجا كه تو بر اثر دعوت بجهاد و تشويق مومنان نسبت به آن، براى ايشان طلب خير كرده‌اى، بى نصيب نخواهى ماند.

قاضى گويد: بهترين وجهى كه در اينباره گفته شده، همين است‌

.