اسلحه وسيله‌اى است كه انسان به وسيله آن خود را از خطر حفظ مى‌كند. از امام باقر (ع) نيز چنين روايت شده است.

بديهى است كه اين معنى صحيحتر است، زيرا با مقياس كلام عرب سازگارتر مى‌باشد و در حقيقت، مضاف را حذف و مضاف اليه را باقى گذارده است يعنى «خذوا آلات حذركم»: آلت‌ها و سلاحهايى كه خود را از خطر دشمن بر حذر مى‌داريد، برداريد.

(فَانْفِرُوا): و براى جنگ دشمن، بسيج كنيد.

(ثُباتٍ‌): دسته دسته بسوى دشمن حركت كنيد. بطورى كه دسته‌اى در يك جهت و دسته‌اى در جهت ديگر قرار گيرد.

(أَوِ انْفِرُوا جَمِيعاً): يا همگى در صورتى كه راى بر آن قرار گيرد با هم و در يك جهت، حركت كنيد.

از امام باقر (ع) روايت شده است كه: «ثبات» سريّه‌ها و «جميع» عسكر (لشكر) است.[1]

[1]- سريه عبارت از جنگهايى است كه پيامبر با لشكر حركت نمى‌كرد و غزوه آن جنگهايى است كه پيامبر خود همراه لشگر بود.