بيان آيه 5

مقصود

نظر به اينكه خداوند قبلا دستور داد كه مال يتيمان را به آنها بدهند، در اينجا دستور مى‌دهد كه اشخاصى كه صلاحيت ندارند، از دادن مالشان به آنها خوددارى كنند( وَ لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَكُمُ‌): اموالتان را به سفيهان مدهيد. در باره اينكه سفيه چه كسى است؟ عقايد مختلفى وجود دارد:

1- برخى گفته‌اند منظور زنان و كودكان است. اين عقيده از ابن عباس، سعيد بن جبير، حسن، ضحاك، ابى مالك و قتاده است. ابو جارود هم از امام صادق (ع) نقل كرده است. ابن عباس مى‌گويد: هر گاه مرد بداند كه زن و فرزندش سفيهند و مال خود را تباه مى‌كنند، نبايد مالشان را در اختيارشان قرار دهد.

2- مجاهد و ابن عمر گفته‌اند: منظور فقط زنان است. از انس بن مالك روايت شده است كه: زنى سياه و نمكين و خوش سخن خدمت پيامبر گرامى آمد و عرض كرد:

يك بار هم در سخنان خود خير ما را بيان كن. شنيده‌ام كه آنچه در باره ما مى‌گويى شر ماست. فرمود: چه گفته‌ام؟ گفت: ما را سفيه ناميده‌اى. فرمود: خداوند در قرآن شما را سفيه ناميده است: گفت: ما را ناقص خوانده‌اى. فرمود: در نقصان شما همين بس كه در هر ماهى پنج روز از خواندن نماز ممنوع شده‌ايد. آن گاه فرمود: آيا براى شما كافى نيست كه وقتى باردار مى‌شويد مانند سربازى هستيد كه در راه خدا مى‌جنگد و مرزهاى مملكت را در برابر بيگانگان حفظ مى‌كند و هنگامى كه وضع حمل مى‌كنيد مانند كسى هستيد كه در راه خدا بخون خود غوطه ور شود و چون بطفل خود شير دهيد، در برابر هر جرعه‌اى اجر آزاد كردن بنده‌اى از فرزندان حضرت اسماعيل داريد و هنگامى كه از خواب بيدار مى‌شويد، در برابر هر بيدار شدنى نيز همان اجر را داريد