بيان آيه 60 و 61

لغت‌

طاغوت: مبالغه طاغى، بسيار سركش. هر چه جز خدا پرستش شود، طاغوت است كه گاهى هم بت ناميده مى‌شود و گاهى هم از اعمال پليد شيطانى شمرده مى‌شود.

هر كس كه بر خلاف حكم خدا حكم كند، طاغوت خوانده مى‌شود.

ضلال: هلاك شدن بخاطر انحراف از راه راست و طريق هدايت. براى اين كلمه مشتقاتى است كه در همه آنها همين نكته وجود دارد و در سوره بقره، ذيل‌(وَ ما يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفاسِقِينَ) (آيه 26) شرح داده‌ايم.

تعالوا: اصل اين كلمه از «علو» است، هر گاه بكسى بگويند: «تعال» يعنى بسوى من ببالا بيا. پس تعالوا يعنى بالا بياييد.

(يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُوداً): يعنى از تو اعراض مى‌كنند. اين فعل ممكن است متعدى هم بكار رود مثل: «صددته عن فلان» يعنى او را از فلان چيز منع كردم. نظير اينكه مى‌گويند: «رجعت انا و رجعت غيرى» يعنى رجوع كردم من و رجوع دادم غير خود را.

اعراب‌

صدوداً: مفعول مطلق تاكيدى مثل‌(كَلَّمَ اللَّهُ مُوسى‌ تَكْلِيماً) (سوره نساء 164) يعنى سخن خدا با موسى، حقيقة سخن بود نه اينكه به چيزى مثل سخن بود.

برخى گفته‌اند يعنى: «تكليماً شريفاً عظيما» (سخن گفتنى شريف و عظيم) در اين صورت مفعول مطلق نوعى خواهد بود بنا بر اين در باره آيه مورد بحث مى‌توان گفت:

يصدون عنك صدوداً عظيما»