(فَمِنْهُمْ مَنْ آمَنَ بِهِ‌): در اين باره دو قول است: 1- دسته‌اى از اهل كتاب بمحمد ص ايمان آوردند و دسته‌اى از او اعراض كردند و به او ايمان نياوردند. اين قول از مجاهد و زجاج و جبايى است و مناسبت اين جمله با جمله سابق به اين است كه آنها با اينكه حسد مى‌بردند و كارهايى زشت مى‌كردند، بعضى از آنان به او ايمان آوردند. 2- مقصود اين است كه از امت ابراهيم، كسانى بودند كه به او ايمان آوردند و كسانى بودند كه از او اعراض كردند، چنان كه شما نيز در باره محمد 6 چنين كرديد و اين كار شما، امر او را كوچك نكرد، چنان كه كار آنان نيز امر ابراهيم را كوچك نكرد.

(وَ كَفى‌ بِجَهَنَّمَ سَعِيراً): براى اين مردم اعراض كننده، عذاب جهنم كه داراى آتشى بر افروخته است كفايت مى‌كند. مقصود اين است كه اگر در دنيا پاره‌اى از عذابها از آنها دفع شده است، در آخرت عذاب جهنم براى ايشان مهياست‌

.