3- مقصود اين است كه نمى‌توانند چيزى را از خداوند كتمان كنند زيرا اعضاى بدن آنها بكردارشان گواهى مى‌دهند. بنا بر اين تقدير اين است كه: «لا تكتمه جوارحهم و ان كتموه» يعنى اعضاى ايشان كتمان نمى‌كنند اگر چه خودشان كتمان كنند.

4- مقصود اين است كه: كاش با خاك يكسان مى‌شدند و امر محمد 6 و بعثت او را كتمان نكرده بودند. اين معنى از عطاست.

5- آيه را بايد بظاهر آن حمل كرد. پس مقصود اين است كه: آنها چيزى را كتمان نمى‌كنند زيرا به ترك زشتى‌ها و دروغ مجبورند و اينكه مى‌گويند:

(وَ اللَّهِ رَبِّنا ما كُنَّا مُشْرِكِينَ) (سوره انعام 23) يعنى پروردگارا، سوگند ياد مى‌كنيم كه مشرك نبوديم) منظورشان اين است كه: آنها در دنيا گمان مى‌كرده‌اند كه عقيده آنها مشرك نبوده و قصدشان از پرستش بتها تقرب بخداوند بوده است. اين معنى از ابو القاسم بلخى است‌

.