بدنبال آن مطلب، خداوند وظيفه سرپرستى زنان را بمردان محول كرده، مى‌فرمايد:

(الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّساءِ): مردان سرپرست و در تدبير زندگى و تربيت و تعليم مسلط بر زنان هستند.

(بِما فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ‌): بواسطه اينكه بعضى را بر بعضى فضيلت بخشيده است. اين جمله علت قيم بودن مردان را نسبت به زنان بيان مى‌دارد و مى‌گويد.

بخاطر اينكه مردان از لحاظ علم و عقل و حسن راى و تصميم بر زنان برترى دارند، سرپرستى ايشان را بمردان واگذار كرده است.

(وَ بِما أَنْفَقُوا مِنْ أَمْوالِهِمْ‌): ديگر بخاطر اينكه مردان مهر و نفقه بزنان مى‌دهند.

(فَالصَّالِحاتُ قانِتاتٌ‌): زنان شايسته، مطيع امر خداوند و شوهران خود هستند.

قتاده و ثورى چنين گفته‌اند. و شاهد آن اين آيه است:(يا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ) «سوره آل عمران آيه 43) يعنى اى مريم، بر طاعت خداوند قيام كن.

(حافِظاتٌ لِلْغَيْبِ:) آن زنان، در غيبت شوهران ناموس خود را حفظ مى‌كنند.

اين معنى از قتاده و عطا و ثورى است و ممكن است گفته شود: آنان در غيبت شوهران، حافظ اموال ايشان بودند، حقوق و احترامشان را حفظ مى‌كنند بهتر است حمل بر هر دو معنى شود، زيرا منافاتى ميان آنها نيست،( بِما حَفِظَ اللَّهُ‌): به سبب اينكه خداوند ايشان را در مهرها و الزام شوهران به نفقه حفظ كرده است. برخى گفته‌اند: يعنى بواسطه حفظ خداست كه آنها مى‌توانند حافظ مال و ناموس شوهران باشند.

(وَ اللَّاتِي تَخافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَ اهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضاجِعِ وَ اضْرِبُوهُنَ‌): زنانى كه از عصيان آنها مى‌ترسيد و بيم داريد كه در صدد تسلط بر شما برآيند و با شما بمخالفت پردازند، نخست آنها را نصيحت كنيد و اگر نصيحت، موثر واقع نشد، آنها را در بسترشان تنها گذاريد، اين معنى از سعيد بن جبير است. وى گويد: منظور اين است كه از آميزش با ايشان خوددارى كنيد و علت اينكه به ترك خوابگاه امر كرده، اين است كه آميزش، مخصوص خوابگاه است. حسن و قتاده و عطا گويد: منظور اين است‌