براى شما مقدر كرده است، بنا بر اين عجله نكنيد و با دستبرد به مال يتيمان رزق حلال خود را با رزق حرام معاوضه نكنيد.

ابن زيد گويد: منظور اين است كه مثل دوران جاهليت كه زنان و خردسالان را از ارث محروم مى‌كردند رفتار نكنيد و زنها و خردسالان را با بزرگسالان بيك چشم نگاه كنيد.

معنى اول از بقيه معانى بهتر است، زيرا اين جمله پس از ذكر «اموال يتيمان» آمده است. پس معنى آن اين است كه اموال خوب و با ارزش يتيمان را برمداريد و بجاى آن اموال بد و بى ارزش خود قرار مدهيد. چه با اين كار اموال يتيمان را از نظر تعداد و كميت حفظ مى‌كنيد ولى از لحاظ ارزش و كيفيت، تباه مى‌كنيد.

(وَ لا تَأْكُلُوا أَمْوالَهُمْ إِلى‌ أَمْوالِكُمْ‌): يعنى اموال آنان را به اموال خود اضافه مكنيد و بمصرف شخصى خود مرسانيد. ممكن است معنى جمله اين باشد كه مال خوب آنها را با مال بى ارزش خود مخلوط مكنيد و بمصرف شخصى مرسانيد كه اين كار به آنها اجحاف است پس اگر در اينكار ضررى و اجحافى متوجه آنان نشود، مخلوط كردن مال آنها با مال خود عيبى ندارد. روايت شده است كه پس از نزول اين آيه، مردم از آميزش و خلط مال خود با مال يتيمان، كراهت پيدا كردند و كار بر يتيمان دشوار گرديد و پيش پيامبر گرامى شكايت كردند، از اين رو اين آيه نازل گرديد:

(وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْيَتامى‌ قُلْ إِصْلاحٌ لَهُمْ خَيْرٌ وَ إِنْ تُخالِطُوهُمْ فَإِخْوانُكُمْ ...)

(سوره بقره 220) يعنى از تو در باره يتيمان سؤال مى‌كنند، بگو: اصلاح حال آنان بهتر است و اگر با آنها درآميزيد، برادران دينى شما هستند.

(إِنَّهُ كانَ حُوباً كَبِيراً): بعقيده حسن و طبق روايتى كه از امام باقر (ع) و امام صادق (ع) نقل شده، معنى جمله اين است كه: اين كار گناهى بزرگ است.