بيان آيه 50 51

لغت:

فرق بين تصديق و تقليد اينست كه تصديق فقط در موردى خواهد بود كه بر تصديق كننده با برهان و دليل ثابت شده باشد و تقليد غير برهانى ميباشد و از اينرو ما مقلد پيامبر 6 نيستيم و گر چه مصدق او هستيم.

احلال كارى: آزاد كردن و مجاز كردن آنكار به اينكه آن را خوبش بداند و تحريم منع از كارى به اينكه او را زشت بشمرد.

استقامت: راست بودن، خلاف اعوجاج و كژى.

اعراب:

مصدقاً منصوب است و حال براى جئتكم (آمد شما را در حالى كه تصديق كننده‌ام) و به هيچ وجه عطف نيست چون گفته‌(لِما بَيْنَ يَدَيَّ) و نگفته «لما بين يديه».

ابو عبيده گويد: مراد از «بعض» در(بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ) كل ميباشد و اين قول از دو وجه مردود است:

1- بعض بمعنى كل نميباشد.

2- جايز نيست كه همه محرمات حلال شود زيرا همه محرمات شامل دروغ و زنا و ظلم و قتل ... هم ميشود.

تفسير:

(مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيَ‌): (تصديق كننده‌ام آنچه برابر منست) يعنى آنچه قبل از من كه عبارت است از تورات و بشارات او درباره من و انبياء قبل از من.

(وَ لِأُحِلَّ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ‌): (و تا حلال گردانم براى شما بعض چيزهايى را كه بر شما حرام شده) گفته‌اند چيزهايى كه عيسى حلال كرد عبارتست‌