كه خداوند مردگان را در موقع دعاء وى زنده ميكرد.

گفته‌اند كه عيسى 4 نفر را زنده كرد:

اول- عازر كه دوست وى بود و سه روز پس از مرگش بسر قبر او رفت و گفت (بار خدايا پروردگار آسمانها و زمين تو مرا بسوى بنى اسرائيل فرستادى كه آنها را بدين تو دعوت كنم و بايشان خبر دهم كه مردگان را زنده خواهم كرد اينك عازر را زنده گردان.) پس عازر زنده شد و برخاست و بعداً هم صاحب فرزندى گرديد.

دوم- ابن عجوز بود. عيسى جنازه او را بر دوش مردم ديد كه با تابوت ميبرند.

پس دعا كرد تا او زنده گشت و از دوش مردم بزير آمد و لباس پوشيد و بخانه برگشت و بعداً صاحب فرزند شد.

سوم- دخترى ده ساله را كه يك روز پس از مردن زنده ساخت تا بخانه خود برگشت و شوهر كرد و بچه آورد.

چهارم- سام بن نوح كه اسم اعظم خدا را خواند و دعا كرد و زنده شد سپس عيسى باو گفت بايد بميرى وى شرط كرد كه خدا مرا از سكرات موت و رنج جانكندن در امان نگهدارد عيسى در اين باره دعا كرد و دعايش مستجاب شد. كلبى گويد عيسى مردگان را ببركت و كمك يا حى يا قيوم زنده مينمود و علت اينكه عيسى به اين گونه معجزات مخصوص گرديده اينست كه در زمان وى علم طب سخت پيشرفت كرده و باوج خود رسيده بود خداوند معجزه او را از جنس دانش زمان قرار داد تا بر دانشمندان غالب آيد و نبوتش ثابت گردد (و چون دانشمندان ايمان آرند عوام مردم پيروى از ايشان كنند) چنان كه در زمان موسى بن عمران سحر بسيار دامن گسترده و اوج گرفته بود خداوند معجزه عصا را بوى داد تا سحر آنها را باطل كند و ايشان را از آوردن نظير آن عاجز گرداند. و علم و هنر مردم زمان پيامبر ما محمد 6 بلاغت و فصاحت بود لذا خداوند معجزه قرآن را بايشان نمودار كرد كه عجايب نظم و شگفتيهاى بيان و اسلوب آن ايشان را عاجز گرداند.

بالجمله خداوند هر پيامبرى را بر طبق علم و دانشى كه بر آن خوب واقف بودند