تفسير:

(ذلِكَ‌)- (اين) اشاره بآنچه درباره مريم و زكريا و يحيى گفته شد.

(مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ‌)- (از خبرهاى غيبى) يعنى اخبارى كه از تو و قوم تو پنهان بود.

(نُوحِيهِ إِلَيْكَ‌)- (وحى ميكنيم بتو) يعنى از راه اعجاز و براى تذكر و موعظه و عبرت بتو القاء مينمائيم و وجه معجزه بودن آن اينست كه انسان گذشته و غايب را يا از راه مطالعه كتاب و يا تعلم از ديگرى ميآموزد و راه ديگر منحصر بوحى الهى است و چون نبى اكرم اسلام، نه كتاب خوانده و نه از كسى درس گرفته- زيرا نشو و نماى او در سر زمين پر از جهل و نادانى مكه بود كه نه اهل كتاب بودند و نه با سواد- خداوند بيان ميدارد كه اين وحى اوست بوى و در اين سخن دليل نبوت او نيز هست.

(وَ ما كُنْتَ‌)- (و نبودى) اى محمد.

(لَدَيْهِمْ‌): (نزد ايشان.)( إِذْ يُلْقُونَ أَقْلامَهُمْ‌): (وقتى «در آب» افكندند قلمهايشان را) كه به آن تورات را مى‌نوشتند يا ظرفهاى قرعه خود را كه در آن علامتهايى نهادند تا از روى آنها با قرعه بفهمند كه چه كسى بايد تكفل مريم را به عهده گيرد.

(أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ‌): (كداميك مريم را سرپرستى كند) در اين جمله چيزى افتاده و در تقدير است يعنى تا ببينند قرعه بنام كداميك ظاهر ميشود براى سر پرستى مريم و اين كلام در مقام تعجب و شگفت آورى است و براى اينست كه خداوند پيامبرش را از شدت حرص و علاقه آنها بر كفالت مريم بشگفت آرد (از قتاده).

(وَ ما كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ‌): (و نزد ايشان نبودى آن دم كه مخاصمه ميكردند) اين آيه ميرساند كه مشاجره احبار بر سر كفالت مريم بحد خصومت رسيده و در وقت اين مشاجره دو قول است:

1- موقع ولادت او و آوردن مادر او را بكنيسه و بر سر تربيت و پرورش و مخارج او مشاجره بود و اين قول اكثر مفسران است.

2- موقع بزرگى و بلوغ مريم و عجز زكريا از تربيت وى بوده است و اين آيه‌