تفسير:

(فَتَقَبَّلَها رَبُّها)- يعنى با اينكه دختر بود خداوند بنذر مادرش رضايت داد كه در بيت المقدس بخدمت گمارده شود با اينكه قبل از او هيچ زنى را باين مقام نپذيرفته بود.

گفته شده: (تتقبلها ربها) يعنى خداوند تربيت و انجام امور او را بعهده گرفت (از حسن).

و قبول خداوند مريم را اين بود كه هيچوقت علت (حيض) بر او عارض نشد.

(بِقَبُولٍ حَسَنٍ‌)- اينجا قبول بمعناى تقبل بكار رفته. ابن عباس گويد: مراد اينست كه خداوند او را براه سعداء برد.

(وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً)- يعنى پرورش و رشد او را نيكو ساخت. در اين باره دو قول ديگر گفته‌اند:

1- يعنى خداوند خلقت او را بسيار معتدل و نيكو قرار داد كه در هر روز باندازه يك سال ديگران رشد ميكرد. اين قول ابن عباس است.

2- روزى و غذاى او را (از غيب) ميرسانيد تا بسر حد بلوغ و كمال رسيد و اين قول ابن جريح است.

ابن عباس گويد: چون مريم بسن 7 سالگى رسيد روزها را روزه ميگرفت و شبها را عبادت ميكرد تا در عبادت از احبار و پيشوايان دين جلو افتاد.

(وَ كَفَّلَها زَكَرِيَّا)- (و زكريا را كفيل او ساخت) يعنى خداوند او را ضميمه (اهل بيت) زكريا قرار داد و او را كفيل و سرپرست او كرد تا بتربيت وى قيام كند و اگر (كفلها- بتخفيف فا) بخوانيم يعنى زكريا خود تربيت او را بعهده گرفت و او را ضميمه اهل بيت خود كرد.

گفته‌اند كه حنه مريم را پس از ولادت در پارچه‌اى پيچيد و او را به مسجد آورد و بساكنان آن گفت اين نذر بيت المقدس است بگيريد و نگهداريد. احبار و روحانيون يهود درباره او بگفتگو پرداختند (و هر كس او را بعهده خود ميخواست) از اينرو كه‌