مايل بود پسر بزايد و چون مريم را زاييد شرمنده گشت.

(قالَتْ‌)- در حالى كه سر از شرم بزير داشت (گفت).

(رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُها أُنْثى‌)- در معنى اين آيه دو قول آمده:

1- در مقام اعتذار اينست كه نميتواند بنذر خود عمل كند (چون دختر را در بنى اسرائيل محرر نميكردند و نميتوانستند بكنند) 2- چون مى‌خواهد براى مريم دعا كند و او را بخدا بسپارد اول زمينه را آماده ميكند كه خدايا زن مثل مرد نيست زيرا كه عقل او ناقصتر و سعى او ناچيزتر است.

(وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما وَضَعَتْ‌)- در اين آيه خداوند خبر ميدهد كه او بحال مريم عالمتر است از مادر مريم.

زيرا كه مريم را آفريده و صورت بخشيده. اين معنى با قرائت اول كه سكون تاء باشد صحيح‌تر است و با قرائت ديگر كه تاء مضموم «وضعت» بخوانيم آيه بيان خطاب مريم است بخدا يعنى پروردگارا تو از من بآنچه زاييدم عالمترى.

(وَ لَيْسَ الذَّكَرُ كَالْأُنْثى‌)- (و فرزند پسر چون فرزند دختر نميباشد) زيرا آنچه را مرد شايسته است زن شايسته نيست و از آن جمله در آنان (بنى اسرائيل) فقط تحرير و بخدمت كنيسه گماردن را براى مرد جايز ميشمردند و بر زن جايز نميدانستند زيرا بعلت عادت حيض و نفاس و وجوب پوشيدن خود از ضرر و خوددارى از رفتن ميان مردم صلاحيت تحرير و ماندن در كنيسه و خدمت عابدان و معتكفان را ندارد.

قتاده گويد: اختصاص تحرير بمردان صرف جريان عادت نبوده و گفته‌اند كه مراد حنه از اين سخن اين بوده كه خدايا مرد رويهمرفته از زن افضل است و براى كارها صلاحيت بيشترى دارد.

ضمير (ها) در (وضعتها) كنايه از (ما فى بطنى) و يا كنايه از معلومى است كه از كلام فهميده ميشود.

(وَ إِنِّي سَمَّيْتُها) مريم- مريم در لغت ايشان بمعنى عابده و خادمه است. مريم بهترين و جليل‌ترين زنان زمان خود بود.